Quin/ine sulfaat en quin/ine-is het waterstofchloride beide uiterst bittere witte kristallen. De eerstgenoemde is lichtjes oplosbaar in water en mondeling genomen, terwijl de laatstgenoemde oplosbaar in water is en voor injectie gebruikt. Euquininum is het ethylcarbonaat van qui/negen, een bijna geurloos wit kristal dat de kinderen kunnen mondeling nemen. Quini/ne is ook de grondstof van het stemmen van water.

Één populair verhaal over Qui/negen is dat in 1638 Condessa DE Chinchon, vrouw van de Onderkoning van Peru, vivax malaria aanging, en de Spaanse gouverneur die het Andesgebied besliste bracht in gepoederde kinaboomschors. De lokale inboorlingen vertelden de gouverneur dat de schors koorts kon verminderen, en het werkte werkelijk. Toen de gravin het terug naar haar inheems Spanje nam, werd het schorspoeder de eerste efficiënte behandeling voor malaria in Europa. Maar het historische onderzoek brengt naar voren er geen dergelijk ding kan geweest zijn, dat de vrouw van de Gouverneur nooit malaria had. De meest efficiënte vorm van qui/negen voor malaria werd ontdekt in 1737. In 1820, isoleerden twee Franse chemici, Pelletier en Caventou, het van de schors van Quina en noemden het Qui/negen of room van Quin/ine. De naam komt uit Inheemse Inca-quina-quina van de boomnaam. Het gebruik op grote schaal begon met rond 1850.

In 1693, genas Frans missionary John Hong Keizer Kangxi van malaria met kinaboomroom. Later, leed de grootvader Jinling die van Cao Xueqin Cao Yin weven aan malaria en vroeg keizer Kangxi voor Jinchina-room. Li Xu, een wever van bovengenoemde Suzhou, „Yin vertelde me dat als de arts niet de geneeskunde nam, ik door de heilige geneeskunde van de meester worden gered.“ Nadat Kangxi dit kende, verzond hij „speciaal post-paarden naar de sterrige nacht.“ Hij gaf ook herhaaldelijk tot opdracht, „als het geen malaria is, kan deze geneeskunde niet worden gebruikt. Cao Yin stierf alvorens de geneeskunde aankwam.